Volkomen
en totaal in het nu leven wil zeggen:
leven met wat er is, wat zich nu voordoet, zonder het te veroordelen of
te rechtvaardigen. Elk probleem dat je zo helder waarneemt, is opgelost.
- Krishnamurti
Al eerder heb ik hier over huispersoneel
geschreven. Huispersoneel in México is namelijk
een hoofdstuk apart. Ze stappen zonder bericht op, stelen, en liegen alsof het
gedrukt staat. Ik hoor niets anders om me heen van vriendinnen. Een paar dagen
voor onze drielandenreis, half juli, liet onze muchacha weten dat ze in september weer terug naar school gaat. Heel
fijn dat ze dat vooraf doorgeeft aan mij. Paola gaat een financiële opleiding
doen en dat is hartstikke goed van haar en verhoogt haar kansen op een betere
toekomst. Het is alleen jammer dat ze ons gaat verlaten - ondanks haar
schoonmaakdoekjes-tic. Ze kwam afgelopen januari voor ons werken. Dat was rap besloten, want van onze eerste muchacha hadden we onverwachts afscheid
moeten nemen in verband met het risico op misdaad. Catalina’s zoon had namelijk
iemand neergeschoten met een pistool en zou voor vier jaar vast komen te
zitten. En ze had een mogelijkheid tot afkopen van zijn celstraf… We waren heel
tevreden met Catalina, maar de kans was te groot dat ze ons zou bestelen. De
volgende dag maakte ik al kennis met Paola, de dochter van onze tuinman. Onze
tuinman die overigens na het verzorgen van onze katten afgelopen winter zijn
baan kwijt was in onze colonia. Hij
is de derde in rij van het mysterie rondom de kattenoppas…. Paola had me echter
gevraagd of haar moeder bij mij kon komen werken zodra zij weer naar school ging.
Dat zou een geweldige oplossing zijn voor ons, ware het niet dat haar moeder op
dat moment al een jaar bij onze huisbaas werkt! Dat kunnen we niet maken - maar
als onze huisbaas het ermee eens is dan kan het natuurlijk wel. Paola’s moeder
wilde namelijk twee dagen minder werken, wat bij onze huisbaas onmogelijk was.
Meteen na onze thuiskomst belde de echtgenote van onze huisbaas mij op. Ze
wilde met me praten… En waar ik al bang voor was bleek uit te komen; ze wilde
praten over haar muchacha, Paola’s
moeder. Geruchten gingen rond onder het personeel dat ze bij mij zou gaan starten.
De vrouw van onze huisbaas was erg teleurgesteld in haar muchacha en na mijn uitleg en de belofte dat ik haar zou bellen
zodra Paola’s moeder bij mij voor kennismaking op de stoep stond ging ze
opgelucht weg. Maar Paola’s moeder was echter tóch een week later
bij haar vertrokken. Ze had ander werk gevonden deed het verhaal. Ik vroeg
Paola of haar moeder nog bij mij wilde werken, maar volgens Paola had haar
moeder op dat moment nog niets besloten… Heel vreemd natuurlijk, want ze was al
zonder pardon vertrokken bij onze huisbaas. Maar goed, kort daarna hoorde ik
dat Paola’s zusje Karina bij mij zou komen werken. Prima, en ze is ook daadwerkelijk begonnen. Paola
heeft nog wel de laatste werkdag mijn vriezerdeur op een kier laten staan waardoor al het vlees, brood en
fruit voor de smoothies ontdooid is. Jammer!
Mijn grootste ergernis afgelopen week - wat
personeel betreft - was echter: het keihard liegen van de tuinman. Ik had op een
kleine stukje in de tuin graszaad en mest gestrooid, omdat de tuintafel daar op
het grasveld had gestaan en door lichttekort was er een kale plek ontstaan. Ik
had er vier vlaggetjes omheen gezet die ik zelf gemaakt had van aluminiumfolie.
Toen ik op een ochtend mijn auto in wilde stappen zag ik dat de zware
elektrische maaier van de tuinman midden op mijn gezaaide stukje stond. Natuurlijk heb ik die machine eraf getild en
ernaast gezet. Dat lijkt me een heel duidelijke boodschap voor hem. Toen
ik echter terug kwam van de stad stond
de maaier wéér op het gezaaide stukje
gras ! En bovendien waren de enkele, verse sprietjes die al uitgekomen waren
helemaal plat. Ik stapte verbolgen op de tuinman af en wees hem op mijn vlaggetjes.
Mijn vlaggetjes… die kennelijk in de maaier terecht gekomen waren, want er
lagen overal snippertjes aluminiumfolie en één vlaggetjes was nog over…. En wat denk je? Tuinman David ontkende
gewoon keihard dat hij daar gemaaid heeft! Ik heb hem niet veroordeeld, hij
doet gelukkig ook veel goed werk zoals de metershoge bamboe bij de rivier weg
kappen zodat we meer zonlicht krijgen. Het is al dagenlang verschrikkelijk veel
werk, want de bamboestengels zijn heel erg dik. En omdat we meer zonlicht
krijgen achter ons huis zullen de nieuwe grasmatten groener blijven. We krijgen
er ook een terrasje bij van keien. Er staat al een grote trampoline en een
buitenkeuken, die laatste gebruiken we alleen nooit. Dus laat ik de leugen maar
voor wat het is. Uiteindelijk schiet ik er meer mee op als hij vrolijk door
blijft werken in de tuin. Een paar dagen later laat ik dezelfde tuinman binnen,
want hij moet op het dak van ons huis zijn. Hij is er misschien dertig minuten
geweest terwijl ik achter de computer zat te werken. Ik dacht hem een keer te horen kuchen in
huis, maar dat leek me onmogelijk. Hij moest uiteraard op het dak aan het werk zijn.
Als ik later de deur uit ga en tuinman David alweer vertrokken is, mis ik mijn
huissleutels…. Ik heb overal gezocht en verdenk hem ervan mijn sleutels te
hebben gepakt. Ik vraag het hem ook, maar hij ontkent in alle toonaarden. Ik
breng de huisbaas op de hoogte van de twee voorvallen met hem en vervang
dezelfde middag nog de sloten in de voordeur. Confianza is een mooi woord in het Spaans, maar het is hier helaas nauwelijks
waarneembaar onder het personeel.
