Een vol leven

Reik naar het volle menselijk leven. Al raak je het maar even – het zal je fascineren. Allemaal leven we het, maar weinigen leven het bewust.
- Goethe

Op een overvol perron stonden we met onze koffers te wachten op de trein. Het was een geluk dat we treinkaartjes konden kopen, want mijn beiden bankpasjes deden het na een jaar niet meer. Met het zakgeld van de meiden dat we uit de in-plastic-gesealde koffers peuterden konden nét de treinkaartjes en de taxi betaald worden. De trein kwam op tijd, maar zat behoorlijk vol. We stapten moeizaam in bij een wagon waar fietsen in geparkeerd stonden. Verder dan deze ruimte kwamen we niet, dus zaten we op onze eigen koffers en telden de stationnetjes tussen de frisgroene weilanden. Overstappen ging hetzelfde tussen alle gehaaste mensen door, en in deze trein struikelden passagiers op zoek naar een zitplaats over onze koffers. Op dat moment bedacht ik me dat de terugreis heel moeizaam zou worden met het dubbele aantal koffers. Ons geheim was namelijk dat in elke koffer nog een lege koffer verstopt zat. Voor het komende jaar zouden deze bijna lege koffers gevuld worden met boodschappen, nieuwe kleding en veel boeken en tijdschriften. De terugweg met acht zware koffers was dus luxe met een taxi rechtstreeks naar de luchthaven!

De dagen werden verdeeld tussen vriendinnenafspraken, winkelen en doktersafspraken. En tussendoor fietsen - op mijn eigen fiets - door de regen. De grauwe, grijze dagen vlogen voorbij met vele koppen thee op de bank, aan de keukentafel of in hippe eetcafés. Geen enkele keer heb ik mijn eigen boterhammetje gesmeerd voor de lunch. Mijn lunches vonden plaats op de yogaschool, in het eetcafé of in het hotel. Nooit was ik alleen. Ik heb genoten van alle diepzinnige gesprekken, alle levensverhalen, alle aandacht en warmte. Mijn lieve vriendinnen. Ik genoot van de spontane gesprekken op het schoolplein, in het warenhuis of de welgemeende omhelzing in de yogales. Mijn eerste yogales na mijn longinfarct. Een heerlijk vertrouwd lesje en toen kwam de uitnodiging voor een nieuwe vorm yogales, in de hangmat… Mijn vriendin en ik waren meteen enthousiast. Op zaterdagochtend hingen we beiden op onze kop in de doeken. Tijdens de relaxatie lagen we opgekruld in de hangmat terwijl de leraar onze nek en rug masseerde. Een schommelende beweging maakte de ontspanning compleet. Pas toen ik rechtop ging zitten werd ik heel beroerd. Na een rug massage van de meester en een halve banaan van een medestudent durfde ik voorzichtig op te staan. De rest van de dag, en de dagen tot nu toe, ben ik duizelig en licht in mijn hoofd. Mijn leven, mijn week, was te vol. Het was te vermoeiend, mijn lijf is moe. Maar toch had ik het voor geen goud willen missen.

Nederland, 30 juni 2013