Miljoenen Monarchvlinders

Of all sad words of tongue or pen, the saddest are these,
"It might have been.”
― John Greenleaf Whittier

Zo vlak voor de inhuldiging van onze nieuwe koning, de voortzetting van de Nederlandse monarchie, wilde ik iets schrijven over de Mexicaanse Monarchvlinder. Deze bijzondere vlinder is ook nog eens toepasselijk van naam en actueel van kleur – hij is namelijk grotendeels oranje van kleur. Soms komen dingen ineens tezamen zoals bij de informatie van deze Monarchvlinder. Ik had er nog nooit van gehoord totdat ik onlangs iemand vertelde dat Anthe’s beste vriendin uit Breda in México komt wonen voor een jaar. Ze doet mee aan een uitwisselingsprogramma en komt zo’n vijf uur rijden bij ons vandaan wonen. En die persoon vertelde me dat in de deelstaat waar Anthe’s vriendin gaat wonen miljoenen Monarchvlinders overwinteren. Altijd op dezelfde bomen. Ze zitten allemaal als vissenschubben op naaldbomen in een hoog gelegen bos. Soms zijn de takken zo zwaar van de vlindertrossen dat ze afbreken. Door het koele klimaat slapen ze eigenlijk, maar als je je warme adem over ze heen laat gaan zie je honderden of meer tegelijk opvliegen als een waterval. Een natuurwonder als je weet dat deze best grote vlinders helemaal uit Canada komen overvliegen! Monarchvlinders worden gewoonlijk zo’n twee tot zes weken oud. Behalve de generatie die deze lange reis van 4200 kilometer van Canada naar México maakt, deze generatie wordt acht tot negen maanden oud. Een paar dagen later zie ik een aflevering van “De wereld draait door” waarin aandacht wordt besteed aan dit natuurverschijnsel dat werkelijk uniek is. Na de overwintering op zo’n 3000 meter hoogte in de Mexicaanse Sierra Madre paren de vlinders en de nieuwe generatie zet de reis voort. Zo zijn er nog twee of drie generaties nodig om in México te komen. Hun rupsen eten de blaadjes van zijdeplanten. Om hun bestemming te bereiken oriënteren ze zich op de stand van de zon en ze zijn gevoelig voor aardmagnetische velden. Deze nieuwe generatie nakomelingen is namelijk nooit in México geweest – alleen hun over-overgrootouders. En toch overwinteren ze op dezelfde bomen! Ze komen begin van de winter aan in México, rond de tijd dat ze hier de doden eren op de begraafplaatsen. De mensen uit deze regio geloven dat de zielen van de overledenen meereizen op de vleugels van deze grote, bijzondere vlinders. Er is echter wel een grote bedreiging voor dit natuurwonder, namelijk boomkapping. Sommige boeren zijn al gestopt met kappen en overgestapt naar het vervoeren van toeristen naar dit stukje bos waar de (soms 20 miljoen in één groep) Monarchvlinders overwinteren. Uiteraard zullen we Anthe’s vriendin en de slapende Monarchvlinders eens een bezoek brengen!

Rinus, onze oude buurman, was slager. En elke zaterdag als zijn zoon bij hem kwam lunchen rook er een verrukkelijke geur in onze achtertuin van een vers gebraden stukje biefstuk. Rinus was al weduwnaar toen wij naast hem kwamen wonen. Ik vond hem altijd een treurige weduwnaar en was blij voor hem dat hij zijn tijd verdreef met duiven melken. Toen Rinus overleed mocht ik van Jan, zijn enige zoon, naar het servies komen kijken. Alles ging toch naar kringloopwinkel. En zodoende gebruiken wij vandaag de dag ouderwets Hollands gebloemde schoteltjes, vleesschalen en theekopjes in México. Ook zijn geruite jaren ’50 koffertjes hebben een leuke plek in huis gekregen. In onze achtertuin in Breda staat zelfs Rinus zijn robuuste werktafel van steigerhout te pronken - met opgestapelde houtblokken erin. Rinus was dus slager en zoon Jan deed ook iets in vlees. De afgelopen maanden werd er voortdurend in het nieuws gesproken over paardenvlees dat doorverkocht werd voor het vier keer duurdere rundvlees. Het paardenvlees dook overal op zelfs in een populaire hamburgerketen en in de lasagne van een grote supermarktketen. Wat een enorme fraude. Het bleek niet alleen om Europees vlees te gaan, maar ook om grote partijen uit Latijns-Amerika. Kort geleden bleek de spil een Nederlander te zijn. Bij mij ging er nog geen lampje branden ondanks dat ik wel wist dat Jan in louche zaakjes verwikkeld was. Toen Jan eenmaal na lange tijd het leegstaande huis onder onze kap verkocht had zagen we hem eigenlijk niet meer en verdween hij uit ons leven. Totdat Jan mij zo’n twee maanden geleden een uitnodiging stuurde voor LinkedIn. Ik heb die uitnodiging een paar weken onaangeraakt in mijn Inbox laten staan. Wilde ik aan Jan gelinkt worden? Ik vroeg het nog aan Mark en hij reageerde met zoiets als dat het toch geen kwaad kon? Mijn onderbuik gevoel liet mij echter niet in de steek, want nu blijkt Jan dus een fraudeur te zijn die zo’n vier miljoen verdiend heeft aan de verkoop van paardenvlees! Er wacht hem binnenkort een rechtszaak terwijl hij niet eens zo heel lang weer op vrije voeten is. Hij heeft zeer recentelijk bekend dat hij schuldig is aan het omstickeren van het vlees, maar dat volgens hem alle partijen op de hoogte waren. Een buitenlandse krant heeft ondertussen ontdekt dat Jan’s bedrijf banden heeft met illegale wapenhandel aan Al Qaida en de Taliban. En pas tijdens het lezen van de laatste nieuwsberichten ging er bij Mark een lampje branden: “Hoe heet Jan ook alweer van zijn achternaam, Anja?” De initialen in de krantenartikelen kloppen en de naam van zijn bedrijf ook. Het valt niet te ontkennen, ik ben gelinkt aan een grote misdadiger!