Veiligheid bereikt men niet door muren te bouwen, maar door deuren te openen.
Zodra de man onze voordeur achter zich sloot om naar zijn auto te lopen, zeggen Mark en ik tegen elkaar “Dat was Kevin Costner!”. Kevin Costner die naast Whitney Houston in de film The Bodyguard speelt. We hadden namelijk een bodyguard op bezoek. Carlos (zo heet hij echt) uit de hoofdstad is inderdaad bodyguard geweest van bekende muziekbands waaronder Bon Jovi. Ook Carlos is een beetje kalend en hij heeft dus echt iets weg van Kevin Costner. Carlos is bij ons op bezoek om dingen uit te leggen over veiligheid. De meiden, Mark en ik zitten aan de eettafel terwijl Carlos ons laat zien waar de kogels meestal terecht komen bij een schietpartij en hoe je ze moet ontduiken. Hij vertelt ons de kenmerken van iemand die iets stouts met ons van plan is. Zo’n man heeft zijn handen vrij, meestal een vest aan met capuchon over zijn hoofd (ook al is het bloedheet), hij heeft een opgewonden gezicht met rode wangen en gestreste ogen en hij is nooit alleen. Carlos vertelt ons wat je moet doen als je overvallen wordt, als ze je auto mee willen nemen en welke maatregelen we moeten nemen om dit te voorkomen. Nooit te lang in je auto blijven zitten: riemen om en meteen weg rijden. (niet eerst leuke liedje op de radio zoeken bijvoorbeeld) Ik zelf moet altijd eerst vijf minuten graaien in mijn tas naar mijn autosleutels. Fout! Sleutels alvast met de sleutelring aan je vinger hangen. Het goede nieuws wat hij ons meedeelt is dat wij absoluut geen doelwit zijn voor kidnappings. Ons Spaans (en die van onze familie) is niet goed genoeg voor onderhandelingen, we praten Nederlands onderling met elkaar en ons geld staat in Nederland op de bank. Zo ook de bedreigende telefoontjes die random gedaan worden in México – zo’n acht miljoen per jaar – waarin je een kind mama hoort roepen en zodra je reageert door de naam van je kind te roepen vragen ze een ransom. Deze telefoontjes doen ons niets, want het zogenaamde kind op het opgenomen bandje gilt in het Spaans. En zo licht ‘Kevin Costner’ ons in over de gevaren in México, één van de gevaarlijkste landen ter wereld blijkt uit de statistieken. Voor hij weer vertrekt legt hij ons precies op papier uit hoe we moeten handelen als Anthe en Inden in juni naar de hoofdstad gaan om een concert van One Direction bij te wonen. Hij heeft de in- en uitgangen getekend, waar we moeten parkeren, dat we in de auto moeten wachten en niet weg mogen gaan gedurende die uren. Eenmaal binnen in het sportpaleis (die hij heel goed kent) zijn de meiden veilig en kunnen ze genieten van hun geliefde Britse zangers.
Een Bredaas vriendinnetje van Maren komt deze zomer met haar broertje en papa en mama bij ons op bezoek en gaan daarna reizen. Haar moeder heeft ooit een jaar in México gewoond en gestudeerd en spreekt dus aardig Spaans. Ze heeft toen ook gereisd door het land en kent dus de gewoonten van verkeersdrempels, stoplichten, halve banen op de snelweg die voor het inhalen zijn en de diepe gaten in het asfalt waarin je je autoband kapot kan rijden. Toen zorgeloos rond gereisd heeft ze nu wat twijfels over de veiligheid – uiteraard omdat ze nu met twee kinderen reist. Ik zal haar de veiligheidsadviezen geven die wij ook gekregen hebben. En wij hebben tot nu toe in México nog nooit iets ernstigs meegemaakt. Alhoewel we wel alarmknoppen in de auto hebben laten plaatsen voor het geval dat…. Nu gaan eerst Mark’s ouders, die hier op bezoek zijn, tien dagen een stedenreisje maken met een huurauto. Laten we hun ervaringen eens afwachten… Ondertussen werd ik vanmorgen opgeschrikt door honderden politiemannen rondom het park waar ik altijd loop. Er stonden wel een vijftigtal politiepaarden op straat, veel pick-up’s met gewapende politiemannen achterin en veel politie met van die grote schilden voor hun buik. De mensen die normaliter dezelfde tijd als ik in het park lopen liepen nu buiten om het park, dus deed ik dat ook maar. Aan mijn yogajuf vroeg ik later waar al dat blauw op straat voor was. Er was een jaarlijkse meeting van de gouverneur, zei ze. Helikopters cirkelen rondjes in de lucht, want de belangrijkste gasten van de gouverneur komen per helikopter. Straten zijn afgesloten voor veiligheid. Als ik na de yogales nog even met iemand op straat sta te praten komt er een peloton met tientallen politiemannen de straat in marcheren. De voorste man wijst naar ons en precies voor ons stopt het peloton. Ik wist niet hoe snel ik me in mijn auto moest voegen, wegwezen hier!
