-
Frank Lloyd Wright
Wauw...wauw! Iets
anders konden we niet uitbrengen. We stonden voor een prachtige brede waterval
waar een soort natuurlijke baden onder aanwezig waren waar we konden zwemmen.
(zie ons fotoalbum) Nog voor ik het water instapte werd ik gewenkt door iemand. Er liep een groot knaagdier met een guitig koppie, zo´n 25 centimeter groot. Toen ik het water
uit was werd ik wéér gewenkt, apen dit keer! Er waren vier grote, donkerbruin
langharige apen aan het eten in de bomen en eentje had een baby bij zich. We
zijn in de jungle van de staat Tabasco en logeren op een soort camping waar we
met een boot heen gebracht werden. Overal horen en zien we watervallen. We
slapen in een koele cabaña met een veranda. Op de heenweg hier naartoe reden we
langs veel koffie-, banaan-, suikerriet- en cacaoplantages. (Ik lees net het
indrukwekkende boek van Isabel Allende over de suikerrietplantages in Haïti...)
Onderweg stopten we in de hoofdstad van Tabasco, Villahermosa, als laatste stop
in een grote stad om een Starbucks te vinden. De állerlaatste chocomel-shot
voor de komende twee weken. “Iedereen verklaart ons voor gek”, zei Mark. Maar
we reden er graag een paar kilometer voor om! Toen we na ons jungle-raft-avontuur
die dag wat aan het relaxen waren bij het water riep Mark naar Inden:”Let op je
omgeslagen handdoek dat hij niet nat wordt!” De meiden klommen rondom een
watervalletje. Mark had zijn handdoek op zijn schouder hangen. Toen ik omkeek
omdat ik een doffe klap hoorde zag ik Mark net met z´n hoofd boven water komen.
Uitgegleden van een gladde steen, mét zijn handdoek nog om natuurlijk!
Onderweg door het
bergachtige regenwoud naar waterval Misol-Ha, een 25 meter hoge waterval, rijden we continu met haarspeldbochten en
komen we veel drempels op de weg tegen. Op zich kennen we deze topes wel, in
Puebla hebben we er ook honderden. Maar nu ondervinden we iets nieuws. De
mensen hier in Chiapas, de armste staat van México, maken zelf een tope van
klei en vervolgens staan ze er naast te wachten tot je afremt en dan bieden ze
je hun fruit aan bij je autoraam. Toen we verder Chiapas in reden kwamen we nóg
een aggressievere vorm tegen. Vrouwen spanden een touwtje over de weg op zo´n
halve meter hoogte. Ze hadden er een paar vlaggetjes aan gehangen zodat je het
touwtje goed kon zien. Uiteraard rem je af en als je rustig stapvoets doorrijdt
staat zo´n vrouw voor je auto te gebaren dat je moet stoppen. Ondertussen
drukken andere vrouwen en kinderen hun
gezicht tegen je autoraam om iets te verkopen. Wij ervaarden dat als heel
opdringerig. In ons geval drukte een vrouw haar gezicht tegen ons raam met een
open gehemelte. Ze was er niet aan geopereerd en showde ons haar gespleten lip
en kaak zonder voortanden. De meiden vonden dat niet leuk. Na deze ervaring kwamen we dit nog een paar
keer tegen; vrouwen met een touw over de weg die je nauwelijks voorbij lieten
gaan. De waterval was indrukwekkend mooi en we mochten er ook achter langs
lopen en een grotje in. Je mocht en kon in de grot ook zwemmen, maar dat
durfden we niet. Later reden we door naar waterval Agua Azul en zoals de naam
aangeeft was deze enorme waterval geweldig blauw. De energie op deze plek was
heel gemoedelijk en een heerlijke plek om verkoeling te zoeken. (zie ons fotoalbum) Uiteindelijk zijn we hier tot het eind van de dag gebleven.
De meiden hebben er gezwommen, met een
touw in het water geplonst, we hebben er gegeten en leuke sieraden op de markt
gekocht. Daarna moesten we door mysterieuze nevel van het regenwoud de bergen
weer door - terug naar Palenque... De hele nacht en avond voor ons vertrek naar de ruïnes van de oude Mayastad Palenque had het keihard geregend. Wat natuurlijk vrij normaal is in een regenwoud. We hebben een grote cabaña met een huiskamer, twee slaapkamers, twee badkamers en een grote overdekte veranda. Dus een avond hier doorbrengen was eigenlijk wel knus. ´s Ochtends vroeg hoorden we de brulaapjes brullen en merkte Anthe terecht op dat het net leek of we in de film Jurrassic Park beland waren! Toen we bij de ruïnes aankwamen was de regen gestopt en waren het regenwoud en de oude tempels in een nevel gehuld die goed past bij het mysterieuze van de Mayacultuur. (zie ons fotoalbum) We hebben de tempels beklommen en het paleis bezocht – ondertussen de informatie via onze papieren reisgids tot ons nemend. Er zijn menselijke lichamen gevonden die gebruikt zijn als offers, net als het Incavolk in Perú. Anthe heeft ook een offer gebracht tijdens ons bezoek. Ze heeft haar iPod laten liggen in het toilet tussen de ruïnes. Nu maar hopen dat de natuurgoden ons goed gezind zijn! Nog geen twintig jaar geleden hebben ze nog een sarcofaag gevonden met kostbare sieraden van jade. Jade dat we hier ook veel verkocht zien op de marktjes. Het archeologisch onderzoek gaat nog tot op de dag van vandaag door. De ruïnes van deze stad liggen in een nationaal park dus op weg naar de uitgang hebben we nog langs een slingerende rivier gewandeld waar restanten van residenties gelegen waren van de oude Maya´s. Ook wandelden we langs wat kletterende watervallen die de Maya´s toentertijd ook gebruikten om af te koelen tijdens de bouw van deze indrukwekkende gebouwen.
Palenque, 28 december 2012
