Christmas
is forever, not for just one day,
for
loving, sharing, giving, are not to put away
like
bells and lights and tinsel, in some box upon a shelf.
The
good you do for others is good you do yourself...
~Norman Wesley Brooks
Terwijl ik buiten in het zonnetje een brief
zit te schrijven, komt Maren naar me toe met een klein getypt briefje. Het
blijkt een uitnodiging te zijn voor een gezellig samenzijn met eten en
kadootjes, op het schoolplein…rondom de Kerstboom. Voor morgen. Het duurt nog
meer dan een maand voordat het Kerstmis is! Ik verbaas me over de snelheid
waarin onze stad is omgetoverd in een Kerstverhaal. Voor mijn gevoel was de
stad een paar dagen geleden nog geheel in oranje bloemen gehuld om onze
overleden dierbaren te herinneren. En nu zijn alle luxe en chique winkels in
Kerstsfeer omgetoverd. Overal zijn echte Kerstbomen te koop, ook al zijn ze
onbetaalbaar voor de gemiddelde Mexicaan. Bij Starbucks zijn alleen nog maar
Kerstliederen op het terras te horen. Op het schoolplein heeft al drie dagen
een Kerstmarkt gestaan. Ik kan nog even niets met de Kerstgedachte. De zon
schijnt fel en we dragen elke dag blote armen en benen. Kerstviering heeft nog
geen plekje gekregen in onze gedachten. Op 1 december komt Sinterklaas echter een
bezoek brengen aan Ciudad de México en wij gaan
hem zien. Toevallig komt het bezoek aan de hoofdstad goed uit, omdat ik de dag
ervoor een fotoshoot ga doen bij een opvanghuis voor straatjongeren. De Sint
heeft echter maar een klein plekje in onze gedachten. De meiden zijn er wat mee
bezig, maar ze krijgen geen cadeau-ideetjes hier in México zonder al die dikke catalogi die in de bus vallen. Maren, onze
goedgelovige, kijkt echter wel met haar
neus zowat in het scherm naar de aankomst van de Heiligman in Roermond. Ze
zingt hardop mee met de kindjes op de kade. Haar tekening voor de Sint ligt al
klaar. Schoentjes zijn hier ook een keer gezet. En omdat we de Sint zijn
verjaardag al meermalen in The States gevierd hebben en in Spanje een aantal
keer, zijn we goed bepakt en bezakt met Sint lees- en zingboeken en veel
feestelijke versieringen. Ieder jaar krijgen we graag dikke leesboeken op 5
december, en tja…die zijn hier niet in het Nederlands te koop. Dus lezen we
e-books op onze e-reader en die krijgen we van een goede vriend per mail
toegestuurd. Een Nederlandse film of een gaaf familiespel doet het ook altijd goed als cadeau, maar onverkrijgbaar
hier. De bekende familiespellen heb ik hier trouwens wel in het Spaans gezien
in van die grote speelgoedkelders van immens grote Amerikaanse winkelketens. Vermoedelijk
wordt het voor ons een beperkt maar knus Hollands avondje - wel met échte gevulde speculaas en warme chocomel! Kerst speelt dit jaar bij ons
amper een rol, omdat we helemaal niet thuis zijn met de Kerstdagen. We gaan
meteen zodra de schoolvakantie begint naar de jungle, we reizen twee weken door
de staat Chiapas om Mayatempels en oude nederzettingen te bezichtigen, te
raften over een kolkende rivier en watervallen te bezoeken. Het is daar heet en
vochtig, geen koud en winters Kerstgevoel dit jaar. Toch waren we laatst naar
een dorp Chignahuapan in de staat Tlaxcala om daar glasfabriekjes te bezoeken
die Kerstballen blazen. (zie ons fotoalbum) Heel leuk, heel druk en het hele
dorp was gevuld met Kerstwinkeltjes! Alle winkeltjes naast elkaar, straten vol.
Iedereen liep met pakketten vol Kerstballen. We waren onder de indruk, wat gaan
die mensen met zoveel ballen doen?
Uiteindelijk zijn wij ook over stag gegaan: een heel grote bal met een handgeschilderd
tafereel van Betlehem erop. En een prachtige set glazen ballen met op elke bal
een mooie wens geschreven. Mooie woorden die ik ook tijdens yoga gebruik voor
de meditatie. Paz, Felicidad, Salud, Amor, Respeto of Esperanza… En toch
blijven we het hier moeilijk vinden om de juiste winterse omslag te vinden.
“Jullie moeten het maar proeven vanavond en
als jullie het lekker vinden dan breng ik meer mee om in te vriezen.” We staan
in de keuken tegen het kookeiland aangeleund met onze neus boven pakketjes van
opgerolde bananenbladeren. Catalina, onze muchacha
heeft typisch Mexicaans eten meegebracht en wil dat we het proeven. Vorige week
had ze ook typische gerechten meegebracht die ze op het platteland eten om de
maïsoogst te vieren. Ze had de hele zaterdag
gekookt met alle vrouwen van het dorp. De mannen haalden de oogst binnen. We
hebben ze gezien op het platteland. De velden vol met hutjes van maïsstengels. De karren met een paard of ezel ervoor en de hardwerkende
mannen op het land met hun sombrero’s op. Zondags werd de goede oogst groots
gevierd met typische gerechten en veel drank. Maandag had Catalina een dag vrij
genomen, want het zou laat worden die nacht. Ik vroeg haar dat als er iets over
was van de gerechten, dat ik het graag wilde proeven. En dus aten we dinsdag
zelfgemaakte tortilla’s met een heerlijke donkerbruine saus, wel erg pikant met
chilipepers. De tamales die ze de
week erna meebracht vonden we ook lekker. Het in bananenbladeren gerolde maïsdeeg wordt gevuld met vlees. En
vervolgens gekookt met varkensvet en kruiden. Historici geloven dat de
inheemse indianen reeds tamales
maakten voor speciale gelegenheden, zoals een bruiloft of een oogstfeest. Van
gemalen maïskorrels maakten zij deeg dat ze vulden met alles wat op dat moment
beschikbaar was. Vervolgens werden de tamales
gekookt in een ketel boven hete stenen of hout. Tamales proeven pikant en het vult enorm, maar
lekker. Ze
werden steeds populairder, omdat landarbeiders vaker samenkwamen tijdens
vakanties. Zij maakten hun feestmalen met de meest voor de hand liggende
producten: graan en varkensvlees. Uit een religieuze inheemse viering is de traditie
ontstaan om tijdens Kerst tamales te
serveren. Mexicanen eten tamales als ontbijt. Ik zou het in de ochtend niet weg kunnen
krijgen zo’n zware maaltijd met vlees en mole.
“Maar”, zei ze, “we eten dit alleen als we geld hebben, als we geen geld hebben
dan ontbijten we niet.” En zo zet ze ons
weer eens op onze plek. Hoe dankbaar we mogen zijn dat we een mooi huis hebben,
allemaal gezond zijn, elke dag te eten hebben en zo’n riant leven mogen leiden.
En daar is een speciale dag voor: morgen is het Thanksgiving….
