Mudanza

U pakt uw koffertje, wij de rest!

Verhuizing….. Met vlagen heb ik heimwee naar de blauwe luchten van Madrid en het zorgeloze leven dat ik daar had. Bijvoorbeeld toen ik gisteren de garderobe-verhuisdoos uitpakte en al mijn mouwloze jurkjes op ons bed legde... Wij leven nu al anderhalve week uit een koffer en als dan de regen met bakken uit de lucht valt en er geen enkele zonnestraal op één van de vele verhuisdozen valt die in deze kamer staan, dan kan Madrid ineens heel erg ver weg voelen!

De verhuizing was een chaotisch proces waarbij fout op fout gemaakt werd en écht alles tegen zat wat eventueel tegen kon zitten. Ik zal niet op alle details ingaan, maar het begon al dat de verhuizers een dag later begonnen dan afgesproken en dat de verhuiswagen niet bij ons huis kon komen zodat alles overgepakt moest worden vanuit een klein wagentje. Mijn hometrainer viel hierbij van het liftje in duizend stukjes. Wat absoluut niet meewerkte was de temperatuur, het was die dagen bijna 40 graden! Mijn Volvo zou dinsdag opgehaald worden en de chauffeur heeft voor een dichte deur gestaan en was weer vertrokken - zónder mijn auto! Mark heeft als brugman moeten praten om alsnog de Volvo te mogen brengen…

Mark had tijdens de verhuizing allebei zijn mobieltjes in de taxi laten liggen en was helemaal van de leg. Op Barajas accepteerde hij een Volvo die later in de parkeergarage een klein tweedeurs sportmodelletje bleek te zijn zonder kofferbak!! Gelukkig bood mijn vriendin aan om ons allevijf naar Barajas te brengen met al onze koffers … De verhuizers hadden geen goedgevulde koelbox mee naar hun werk, maar vroegen mij in het heetst van de strijd doodleuk om broodjes kaas te gaan halen! Gelukkig kwam mijn vriendin op dat moment de logistiek overnemen, want onze meiden wilden alledrie met hun vriendinnetjes spelen en nu moest mama wéér eerst iets anders doen.

Ondertussen hadden we de allerallerlaatste dagen in Madrid ´s avonds uitnodigingen voor borrels en barbeques van lieve vrienden – de sfeer was heel warm en speciaal. Ik ben nog nooit zoveel door mijn vriendinnen geknuffeld als die laatste dagen. Natuurlijk zijn er die momenten ook veel traantjes gevallen… zoete herinneringen uit een ander leven…

In Nederland kwam de verhuiswagen na een dag of vijf aan en toen sprongen de tranen pas echt in mijn ogen… Bij iedere kast die uit de verhuiswagen kwam was iets kapot: door de hitte in de wagen was de achterwand ontzet of hoekjes en pootjes waren beschadigd, de meeste deurtjes hingen eruit en onze spiegellijst was beschadigd… Het was zeer teleurstellend! Mark was op zijn werk en ik heb de mannen eens goed toegesproken, tenslotte is dit niet mijn eerste internationale verhuizing! Ondertussen is een restaurateur van antieke meubelen langs geweest en hij gaat een offerte maken voor de verhuisverzekering. Maar de nasleep die je ervan hebt… Een deel van Anthe´s bureau is in een andere verhuiswagen terecht gekomen en zal terzijnertijd een keer langs gebracht worden.

Zo ook de Spaanse, antieke kledingkast – die op onze slaapkamer moet staan. De zware kast kon niet door het trappengat naar boven, maar kon alleen via een raam op de eerste verdieping naar binnen. Die kast werd die dag dus tijdelijk in onze keuken geparkeerd vanwege de regen. Ik had ondertussen een aannemer gevonden die na vier dagen een stellage kon bouwen en een raam eruit kon halen. Er waren verhuizers in de buurt die konden sjouwen en tillen - de kast zou die middag naar boven gaan. Uiteindelijk moesten er toch nog twee extra verhuizers opgetrommeld worden en kon de kast nauwelijks door de slaapkamerdeur. Het was werkelijk millimeterwerk en het raam is gesneuveld, maar de Spaanse kast staat nu op onze slaapkamer en zal daar voor eeuwig blijven staan…niemand die hem daar ooit nog uit krijgt.

Toch hebben we hier ook onze goede momenten als we op onze oude, krakkemikkige (en te kleine) fietsen naar de stad fietsen of genieten van onze nieuwe indeling in huis met onze Spaanse spulletjes. De eerste dagen in Nederland was het mooi weer en konden de meiden iedere dag zwemmen in ons hotel of bij vrienden. Hun nieuwe slaapkamers zijn heel leuk en gezellig geworden, en Mark en ik hebben het gevoel dat we weer aan ons eigen nestje werken. Gistermiddag was weer even een geweldig moment toen we in de bibliotheek waren: ze kwamen alledrie met stapels boeken aanlopen die ze nauwelijks konden dragen! Op de fiets slingerden we naar huis met de boeken in een vest geknoopt voorop het stuur, want we hadden niet aan een tas gedacht. Dat zullen we de eerstvolgende keer zeker doen, en ik heb een vermoeden dat dat heel gauw zal zijn!